در آیه 24 سوره توبه (نوشته شود) انسان را این گونه معرفی می کند.
هشت معشوق بزرگ و قدرتمند که انسان ها را به زمین می زند و مانع پرواز و اوج او می شود را معرفی می کند.
اگر اینها در نزد شما محبوب تر از الله، رسول خدا و جهاد در راه خدا باشد ، منتظر عذاب الهی باشید که خداوند فاسقان را دوست ندارد.
فاسقان یعنی کسی که از حالت طبیعی خارج است و حالت طبیعی هر انسانی این است که معشوق های بخش مادی، گیاهی و حیوانی وعقلی اش بر معشوق بخش انسانی اش غلبه نداشته باشد.
روز عاشورا روز ظهور «لا اله الا الله» است. یعنی خدا و اهل بیت و جهاد از هر معشوقی بالاتر است. زمانی انسان باطن انسانی دارد که بتواند سه معشوق را بر سایر معشوق ها غلبه دهد. اگر این گونه نباشد او دیگر تعادل ندارد.
آنهائی که کربلا آمدند و با حضرت جنگیدند او را دوست داشتند اما هیچ کدام به غیر از آن تعداد محدودی نتوانستند در کنار حضرت بمانند.
پس آنهائی که در عاشورا بودند فهمیدند که چکار می کنند اما غلبه سایرمعشوق ها بر آن بیشتر بود لذا به فسق گرفتار شدند. آنها حضرت را دوست داشتند ولی دوست داشتن هایشان ضعیف و سست بود. عامل این سقوط را از زبان خود حضرت می خوانیم که فرمودند: «شکم هایشان از لقمه حرام پر شده است».
لقمه حرام، انسانیت رااز انسان می گیرد و قساوت قلب و هاری نفس می آورد.
امام حسین مظهر خلیل خداست
وقتی می گوئیم «السلام علی خلیل الله و نجیبه» خلیل یعنی کسی که معشوقی غیر از الله خانواده آسمانی و جهاد از دلش خارج کرده باشد. معشوق های قلابی اعم از تعلقات، خودشیفتگی ها و خودخواهی ها.
نمونه بارز چنین عشقی را در شهدای مدافعان حرم می بینیم که مثل اصحاب عاشورا عمل می کنند و از هر نوع تعلقی خالی هستند.
در میان زائرین اربعین حسینی کسی بیشترین بهره را می برد که بتواند همه چیزش را برای خدا فدا کند.
قشنگ ترین ذکر در حرم امام حسین (علیه السلام) ذکری است که حضرت به خاطر آن کشته شد و آن ذکر «لا اله الا الله» است. پس از حضرت بخواهیم از عشق به الله در دل ما بتاباند تا ما هم بتوانیم مثل اصحاب عاشورا خودمان را تخلیه کنیم.
خدا از سیدالشهداء هر نوع تعلقی را گرفت در حالیکه همه چیز به او داده بود. کشته شدن حسین است که انرژی لازم را برای جامعه اسلامی تا زمان ظهور ایجاد می کند.
اگر امام حسین (علیه السلام) نبود، دینی نبود. مجالس اهل بیت است که قدرت بسیج کردن مردم را دارد تا جائی که حاضرند برای حضرت جانشان را نثار کنند. فرهنگ روحیه جهادی و فداکاری و تعهد به خدا را باید از مجالس امام حسین یاد گرفت.
امام حسین خلیفه خداست. یعنی جانشینی خدا روی زمین. چرا جانشینی می گوئیم؟ چون همه چیز را از درونشان خالی کردند و تمام انگیزه هایشان الهی بود. یعنی همه چیز را می خواستند حتی مسائل دنیائی شان هم را برای خدا می خواستند و در راه او خرج می کردند.
اهل بیت نیز کمالات جمادی، گیاهی، حیوانی داشتند، اما همه را برای خدا هدیه کردند. بویژه امام حسین که در روز عاشورا همه نوع تعلقاش اعم از رابطه پدر با فرزند، رابطه برادری، رابطه خواهر و برادری و... از او گرفته شد اما حضرت در تمام سختی ها یک لذت و شادی داشت که توانست همه را به راحتی تحمل کند و حتی اصحاب عاشورا نیز هر کدامشان که شمشیر می خوردند درد را احساس نمی کردند چون آمده بودند همه چیز را فدای خدا کنند.
این زینب کبری است که مسئله را آنقدر عمیق نگاه می کند که می گوید: جز زیبایی چیزی ندیدم. حتی زمانی که شمر تصمیم گرفت سر مبارک حضرت را از بدن جدا کند، امام حسین لبخند می زند و می پرسد: تو می دانی که من کی ام که می خواهی سرم را از تنم جدا کنی!
امام حسین برگزیده خداست
در فقره بعدی می خوانیم «السلام علی صفی الله و ابن صفیه/ السلام علی الحسین المظلوم الشهید»
صفی الله یعنی بنده با صفا و برگزیده خداوند.
وقتی ما می دانیم این حسین، امام و ولی و برگزیده و نجیب خداست، نمی توانیم عاشق او نباشیم. هر کس باطن پاکی داشته باشد عاشق او می شود. دشمن سالهاست با تمام قدرت تلاش می کند که بر شیعه ضربه بزند اما نتوانسته عشق اهل بیت را از ما بگیرد و همین عشق ضامن بقا و توسعه ی دین تا ظهور امام زمان است.
اربعین تمرین آمادگی در لشکر امام زمان است
اربعین تمرین ظهور امام زمان (علیه السلام) است. راهپیمائی اربعین تمرین آماده شدن لشکریان امام زمان (علیه السلام) است که در اربعین شکل می گیرد. بالاترین ظرفیت برای ساختن تمدن اسلامی است.
در اربعین همه مردم از هر قوم، مذهب، نژاد و ملتی حول یک محور دور هم جمع می شوند. در اینجاست که تمدن اسلامی شکل می گیرد که هر چه باشکوه تر باشد لشکر حضرت قوی تر می شود.
وقتی می گوئیم سلام بر تو ای صفی خدا یعنی او را برگزیده خدا می دانیم و از شخصیت و فرهنگ های غربی الگوگیری نمی کنیم.
اینکه ما چقدر به اهل بیت اظهار محبت می کنیم، مهم نیست. بلکه مهم این است که چقدر از آنها الگو داریم.
تبعیت از امام یعنی در هر زمینه ای دنباله رو امام هستیم. نمی توان گفت ما عاشق حسینیم ولی سبک و روش زندگی ما سازگاری با حضرت ندارد. این دروغی بیش نیست.
