حضرت محمد (صلی الله علیه و آله)، پدر آسمانی همه مردم زمین
رحمت و مهربانی یکی از ویژگی‌های اختصاصی پیامبر گرامی اسلام است که توجه به این مهربانی و محبت پیامبر، عامل مهم در برطرف شدن مشکلات و گرفتارهای دنیایی است.
انسان باید در قلبش دلدادگی، دلبستگی و وابستگی به رسول خدا، به عنوان کامل ترین مظهر خدا را جستجو کند. ملاک سیر طبیعی و رشد انسان، میزان اشتیاق و شعله ور شدن عشقش به رسول خداست. مثل امیرالمومنین (علیه السلام) نسبت به حضرت رسول الله که مَثَل پروانه دور شمع است. وقتی حضرت از دنیا می‌رود، می گوید: «صبر خیلی خوب است، اما نه در فراق کسی مثل شما». امیرالمومنین (علیه السلام) و فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، مجنون پیامبر بودند.
عطوفت از انسان پشتیبانی می کند و بدون این که ما حواس مان باشد، مشکلاتی را از ما دفع می کند. بدون این که حتی ما بخواهیم، خطرات را از ما دفع می‌کند.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود:«أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ = من و علی پدران این امت هستیم.»
وقتی به لغت مراجعه کنیم، «اب» یعنی اصل و ریشه، آدم همین که حس می‌کند وجودش از رسول خداست، ذریه و آل اوست و در ماورای این طبیعت؛ قدرت، عظمت و کانونی از محبت و عاطفه و مهربانی به او توجه و فکر می کند، همین امر، انسان را از بسیاری از توهمات و مشکلات زندگی دنیا و کشمکش‌های مسائل دنیایی راحت می کند.
گاهی اوقات شاید هیچ ارادتی نسبت به پیغمبر نداشته باشیم و یا قبلاً هم نداشتیم، ولی رسول خدا به ما ارادت و مهربانی داشته و به همه ی ما توجه می کند و معضلات و فشارها و گرفتاری های ما را حل می کند. حتی در وجود خودمان کاملا احساس می کنیم که بارها و بارها به علت بی توجهی ها، غفلت ها و شهوت ها، لجاجت ها و جهالت ها از صراط به سمت جهنم سقوط کرده ایم و این دست مبارک حضرت بوده که تک تک ما را گرفته و روی صراط آورده و از ما پشتیبانی می کند.
