منظور از «انتقام خودم» چیست؟ که در زیارت عاشورا می گوییم: «وَ أَنْ یَرْزُقَنِی طَلَبَ ثَارِی= و روزی من کند انتقام خون خودم را.»
مگر چه مصیبت و چه مشکلی بر من وارد شده که می خواهم «انتقام خودم» را بگیرم؟ انتقام من این است که من لیاقت داشتم، امام معصوم بالای سرم باشد و یتیم زندگی نکنم، با پدر حقیقی ام، امام زمان زندگی کنم، اما الان پدرم بالا سرم نیست و یتیم زندگی می کنم، این خیلی دردناک است.
تمام مشکلات جهان از دوری و غیبت پدر حقیقی ما و امام زمان ماست. ما اگر مشکل پزشکی، اقتصادی، خانوادگی و... داریم یا مشکلات دیگری که در دنیا وجود دارد، همه به خاطر نبودِ پدر مهربان و متخصص معصوم است، از غربت و یتیمی این همه بلا سر ما آمده، اینها مصیبت کمی نیستند. اگر امام زمان 24 ساعت بالای سرمان بود و ارتباط مستقیم با او داشتیم، او در 24 ساعت معادل صدها سال باعث رشد ما می شد، یک دقیقه ارتباط با امام زمان تمام وجود ما را پاک می کرد؛ در ارتباط با امام زمان هر کدام از ما می توانستیم، ولی خدا باشیم و هم مقام با امام حسین (علیه السلام) باشیم. در زیارت عاشورا می خواهیم: « أَسْأَلُهُ أَنْ یُبَلِّغَنِی الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ= از خدا درخواست می کنم که به مقام محمودی که خاص شما است مرا برساند». لیاقت ما این است که در دنیا و آخرت فقط با معصوم زندگی کنیم، ولی الان اینگونه نیست؛ امام زمان ما و پدر حقیقی ما در غربت و آوارگی به سر می برد و ما در یتیمی و بی پدری.
منبع و مأخذ: برگرفته از مباحث جهاد جلسه 1، استاد شجاعی
