موسسه قرآن وعترت امیرالمومنین علیه السلام

گاهی گفته می شود چرا باید با لعن کردن احساسات منفی بروز داد ؟ لعن یک نوع خشونت و بد بینی است . چرا باید در زیارت عاشورا 100 لعن کرد ؟ بیاید به جای این همه لعن صلوات بفرستید و اینهمه احساسات منفی بروز ندهید. دین اسلام دین محبت و عشق و رحمت است ،نه دین لعن فحش و ناسزا و بد بینی... جواب این سوال را در ادامه بیان می کنیم.
فطرت
خداوند در وجود انسان احساسات و واکنش های مختلفی خلق کرده است که هیچ کدام عبث و لغو و بیهوده نیست که خداوند هرگز کار بیهوده نمی کند. و همانطور که خداوند محبت را در انسان خلق کرده بغض و دشمنی را هم خلق کرده است . در محبت های دین که حرفی نیست . همه کلام در بغض و دشمنی است. نمی توان ادعا کرد که ما باید فقط محبت کنیم و بغض و دشمنی چیز بدی است و خداوند هرگز آن را تجویز نمی کند. پس اگر این حس بیهوده خلق نشده برای چیست؟ واضح است که انسان اگر به کسی یا چیزی محبت داشته باشد باید با دشمنان آن دشمن باشد.
خداوند در قرآن می‌فرماید: «انَّ الشَّیطانَ لَکُمْ عَدُّوٌ فَاتَّخِذُوهُ عَدُّواً»
شیطان دشمن شماست. او را دشمن بگیرید (1)
اگر کسی با تو دشمن است تو هم باید او را دشمن بشمری و به عنوان یک دشمن با او برخورد کنی نه دوستانه و با محبت.
البته برای مومن دنیا ارزش ندارد و بخاطر دنیا با کسی دشمنی نمی کند ولی دشمنی با دین و سعادت اخروی چیزی نیست که قابل اغماض باشد.

ایجاد نفاق
اگر «دشمنی» با دشمنان خدا نباشد، به تدریج رفته رفته رفتار انسان به آنها دوستانه می‌شود، و در اثر معاشرت، رفتار آنها را می‌پذیرد و حرفهایشان را قبول می‌کند. کم کم شیطان دیگری مثل آنها می‌شود. می‌گویید نه! ببینید قرآن چه می‌فرماید: «وَ اِذا رَأَیتَ الَّذینَ یخُوضُونَ فی آیاتِنا فَأَعْرِضْ عَنْهُم حتّی یخوضُوا فی حَدیثٍ غیرهِ»، (2).
چنانچه ببینی کسانی نسبت به دین بدگویی و اهانت می‌کنند، با سستی و با زبان مسخره و استهزا سخن می‌گویند، به آنها نزدیک نشو. هر چه گفتند، گوش نده تا زمانی که به بحث دیگری بپردازند. و در جای دیگر می‌فرماید: «وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَیکُمْ فی الْکتابِ أَنْ اِذا سَمِعْتُمْ آیاتِ اللَّهِ یکْفَرُ بِها وَ یسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدوا مَعَهُمْ حتّی یخوضوا فی حدیثٍ غَیرهِ» بعد می‌فرماید اگر کسانی این نصیحت را گوش نکردند، باید بدانند که عاقبت به آنها ملحق خواهند شد. «اِنَّ اللَّهَ جامِعُ الْکافِرینَ وَالْمُنافِقینَ فی جَهَنَّمَ جَمیعاً» (3).
سرانجام کسانی که نسبت به استهزاکنندگان دین محبت می‌ورزند و به آنها روی خوش نشان می‌دهند این است که تدریجاً حرفهای استهزاکنندگان بر آنها اثر می‌گذارد. وقتی حرفهایشان اثر کرد، در دلهایشان شک به وجود می‌آید. و اگر شک ایجاد شد، اظهار ایمان کردن نفاق می‌شود. انسان وقتی در دل ایمان ندارد اما در ظاهر بگوید من مسلمانم، این عین نفاق است. قرآن می‌فرماید: «اِنَّ اللَّه جامِعُ الْکافِرینَ وَالْمُنافِقینَ فی جَهَنَّمَ جَمیعاً» چنین کسانی که در دنیا به واسطه اثر همنشینی با کافران منافق می‌شوند، در آخرت داخل جهنم با ایشان همنشین خواهند بود.