بسیاری از افراد تلاش و همت می کنند برای زیارت امام حسین (علیه السلام) اما نصیبشان نمی شود، اما برخی افراد با کمترین اقدام، زیارت امام نصیبشان می شود. اینها نشانه ی این است که ما را برای زیارت دعوت می کنند نه این که صرف همت باشد.
پس امام حسین و حضرت ابالفضل با مهربانی شان ما را دعوت کردند و عنایت ویژه به ما داشته اند.
این رزق و روزی زیارت، در شب قدر مقدر شده و آقا امام زمان برایمان امضا کرده اند. پس بدون دعوت نیامده ایم. پس باید حرمت این ملاقات را نگه داریم. لازمه اش نیز، غیرت، نجابت و فهم است و باید حفظش کنیم.
وفاداری به حضرت، درهای بسته را به روی انسان باز می کند. اگر انسان وفای هم حزبی بودن و فرزندی نسبت به خانواده آسمانی اش را داشته باشد، از جایگاه والایی برخوردار است.
لازمه دوستی با خدا و اهل بیت، برائت و دوری از دشمنان است.
«لَا تَجِدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ کَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتَهُمْ أُولَئِکَ کَتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ الْإِیمَانَ وَأَیَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَیُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُولَئِکَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ= قومى را نیابى که به خدا و روز بازپسین ایمان داشته باشند [و] کسانى را که با خدا و رسولش مخالفت کرده اند هر چند پدرانشان یا پسرانشان یا برادرانشان یا عشیره آنان باشند دوست بدارند در دل اینهاست که [خدا] ایمان را نوشته و آنها را با روحى از جانب خود تایید کرده است و آنان را به بهشتهایى که از زیر [درختان] آن جویهایى روان است در مى آورد همیشه در آنجا ماندگارند خدا از ایشان خشنود و آنها از او خشنودند اینانند حزب خدا آرى حزب خداست که رستگارانند» (مجادله /22)
یعنی محال است کسی ایمان به خدا و روز قیامت داشته باشد و بتواند دشمنان خدا را دوست بدارد.
تعجب آور است که بعضی از افراد ادعای ایمان و تقدس دارند، ولی با دشمنان خدا و پیامبر دوست هستند، حتی بعضی از روحانیون این گونه هستند.
تعصبات خانوادگی، قومی، قبیله ای بر کسی که ایمان به خدا و قیامت دارد، تأثیرگذار نیست. ایمان او ایمان قلبی است، نه ذهنی و تقلیدی. یعنی باور کرده. لذا هیچ چیزی در او نمی تواند اثرگذار باشد.
خداوند در آیه مذکور بشارت می دهد که آنها در بهشت جاودانه هستند؛ هم خدا از آنها راضیست و خدا از آنها راضی است.
در مقام رفاقت با خدا ، «رضا بودن» خیلی مهم است. یعنی درگیری با خدا نداشته باشیم. به هر چیزی که روزی مان می شود راضی باشیم.
در آخر آیه خدا به مسئله مهمی اشاره می کند. انسانی که ایمان در دل دارد، هیچ چیزی به راحتی نمی تواند ایمانش را بگیرد.
خدا انسانی را که به خدا و روز قیامت ایمان دارد را هم حزبی خود معرفی می کند و حزب یعنی گروهی که یک سلسله تعهدات و مسئولیت و دلدادگی هایی دارند. هم حزبی بودن با خدا یعنی شخص درگیر جناح بازی سیاسی نیست تا ارتباط با خدا را از دست بدهد.
متاسفانه در سال های اخیر، برخی از مسئولین سیاسی کشور جلوی دین خدا و احکام الهی ایستادند و حاضر شدند برای کسب مقام و موقعیت، دست از اصول بردارند.
نتیجه هم حزبی بودن با خدا رستگاری است. یعنی به هیچ وجه احساس تنهایی و خلاء عاطفی بوجود نمی آید و تکلیف ما در زندگی کاملا شفاف و روشن است.
