محرم ایام نالیدن است و حاصلش در صفر و اربعین «بالیدن» است.
محرم که ایام نالیدن است، حاصلش بالیدن است در اربعین و بساطش «آموزه» است برای آنان که «موزه عاشورایی» را در کوچه و خیابان و کوه و دشت و صحرا و دریا می بینند. برای آنان که بر کشته‌ی اشکها (قتیل العبرات) خوب گریستند و غبار غم های دنیا از دیده زدودند.
آن «بالیدن» را میلیاردها جمعیت جهانی انسان هایی شاهدند که چشم بر نحوه حضور عاشقان ابا عبدالله دارند تا ببینند جمعیت حدود ۳۰ میلیونی انسانها چگونه در ایام اربعین، با حضرت عشق بازی می کنند.
آنان تمرین خوب نِگریستن کردند و این نیز نمادی است از «شعور» در مذهب حقّه که با «شور» می شود آغاز. و اینها نوید بخش است بر منتظران مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و احرار عالم که به هوش باشند که مدت زیادی نخواهد گذشت که منجی بشریت بیاید. پس نباید او را چون حسین (علیه السلام) به دست منتظران کوفیایی اش سپرد.
